Kiedy sięgam po pędzel, zawsze myślę o ulotności letnich chwil – o zapachu rozgrzanego powietrza i rytmie dźwięków, które wciąż brzmią w pamięci. „Wspomnienie lata 2” to właśnie próba zatrzymania tych ulotnych barw i emocji na płótnie.
Paleta: Zaczęłam od rozbłysków ciepłej czerwieni i karmazynowej ochry, które nakładałam grubą warstwą, tworząc impastowe, niemal rzeźbione fragmenty. W kontrze – błękity i zielenie, świeże jak rosa na letniej łące, rozbryzgują się drobnymi, szybkimi pociągnięciami pędzla. Jasnoróżowe plamy dodałam na końcowym etapie, by wprowadzić nutę beztroski i delikatności.
Kompozycja płynie bez wyraźnego centrum – chciałam, żeby oko tańczyło po powierzchni, odnajdując nowe detale przy każdym spojrzeniu. Grubsze pasma farby kontrastują z cienkimi smugami rozpuszczonych pigmentów, a miejscami przecieka przez nie surowa płótna, jakby lato przeciskało się za szczeliny wspomnień. Każda warstwa kryje fragmenty poprzedniej, tak jak w pamięci nakładają się obrazy dnia i wieczoru: raz ciepło zachodzącego słońca, innym razem chłód wieczornego wiatru.
Chciałam oddać wrażenie ruchu – jakby cała paleta tańczyła do dalekich odgłosów cykad i szumu traw. Farba miejscami jest zabrudzona ziemistymi tonami, by przypomnieć zapach wyschniętej ziemi i trawy, a miejscami lśni jak tafla wody odbijająca promienie słońca.
Patrząc dziś na „Wspomnienie lata 2”, czuję, że każde spojrzenie opowiada mi inną historię – raz jest to wspólny śmiech przy ognisku, raz chwila zadumy nad spokojnym horyzontem. A Ty? Co przywołuje w Tobie ta mozaika kolorów i faktur?