Obraz otwiera się przed nami niczym szept nieba: rozległe pasy ceruleanu i ultramaryny tańczą z perłową bielą, kreśląc niewidoczne prądy powietrza unoszące spojrzenie ku górze. Każdy mój pociągnięcie pędzla udaje oddech, który wprawia w ruch skrzydła – w półprzezroczystych, ulotnych sylwetkach ptasich form dostrzegasz zaledwie echo ich lotu.
Pod lotnym firmamentem rozpościera się fala złamanej żółci i spalonych sieneń, jakby piaski pustyni lub złociste łany zbóż o zmierzchu. W tych partiach nakładałam grube impasto, by faktura zmieniała się wraz z kątem padania światła – gest ziemskiej przyciągłości kontrastuje tu z lekkością lotu.
Tu i ówdzie, w najgłębszych warstwach, pojawia się lawenda z domieszką limonki – niewidoczne na pierwszy rzut oka przebłyski nadziei pośród burzowych zawirowań. Każdy fragment barwy to osobny wers w poezji o wytrwałości, o cichej rozmowie między siłą a wolnością.
Tytuł „The Wind in the Wings” – „Wiatr w skrzydłach” – to hołd dla tej intymnej wymiany: oddech staje się ruchem, ruch melodią, a dusza, niczym ptak, uczy się czytać wiatry możliwości.